Ahh balım, ahh cesur prensesim Eowyn.. Sen ki o beyaz elbisenle mağrur, ince ama güçlü Rohan Hanımı Eowyn. Aynı kitapta anlatıldığı gibi canlandırılmış bir karakter Eowyn.

Her ne kadar ikinci kitapta Eowyn Miğfer Dibi’ne hiç gitmemiş, onun yerine Rohan halkını sığınak olarak kullanılan Dunharrow’a götürmek üzere görevlendirilmiş olsa da,  filmde Eowyn’in bu  görevi ve Rohirrim’in batıya doğru savaşa gitmesi birleştirilerek tek bir Miğfer Dibi Savaşı senaryosunda toplanmışa benziyor.

Fimde kitaptakine nazaran Eowyn’e daha fazla yer verilmiş. Üçüncü kitaptaki Eowyn karakterine vurgu yapmak üzere “Kralların kızı, tutsaklığa boyun eğmeyecek Eowyn karakteri” izleyicide biraz daha derinleştirilmiş.

En sevdiğim krallardan biri olabilir misin Thengel oğlu Théoden?

Miğfer Dibi Savaşı’nda kitaptakine nazaran bazı farklılıklar var. Bunlardan biri de Théoden‘in kararı. Gandalf ve arkadaşları Théoden‘i Solucandil’den kurtardıktan sonra, Theoden Isengard’a doğru bir savaşa gitmeyi filmdekinin aksine gönüllü olarak kabul eder.

Ancak yolda Isengard’dan üzerlerine doğru büyük bir ordu geldiğini duyduklarında Miğfer Dibi‘ne çekilerek, orada savunma yapmaya karar verirler. Ve böyle başlar Miğfer Dibi Savaşı.

Edoras halkı ise korunmak üzere Eowyn ile güneye Dunharrow’a gönderilmiştir, yani Miğfer Dibi’nde hiç bulunmazlar.

Théoden hep sevdiğim, erdemli ve onurlu bir liderdir.“Westu Théoden hál“

Faramir adamdır, gerisi yalandır arkadaşlar 😀 Ahh kitaptaki Faramir’i okuyunca insanın üzerine bir letafet, bir zarafet hissi çöküyor. Filmdeki sahnelerde daha çok Faramir’in Frodo ve Sam’i alıkoyan bir havası olsa da, kitapta tam tersine hobbitlere yardım eden ve Yüzük’ü almak ile ilgili hiçbir arzusu olmayan bir karakter anlatılıyor.

Karşılıklı uzun ve derinlikli konuşmalarının sonucunda ve Sam’in bir anlık boş anında Yüzük’den bahsetmesiyletüm bilmeceler oturuyor kafasında Faramir’in. Ve “Yol kenarında bulsam bile almam” diyor Yüzük için, bu adam daha ne yapsın? 😃

Filmde de emirlere karşı gelerek hobbitleri serüvenlerine devam etmek üzere bırakması zaten gönlümüzü ferhetmeye yeterdi de, kitap bir başka!

Gollum ya da asıl adıyla “Smeagol” beyaz perdeye ancak bu kadar iyi aktarılabilirdi. Aslında kötü görüntüsünün ardından ona duyulan merhamet hissi, seyirciye de çok iyi hissettirilmiyor mu? O kendi kendine tartışmaları, iyi tarafının sevimliliği, zalim tarafının sinsiliği ve acımasızlığı..

Yüzük’e karşı olan büyük zaafı, Frodo’ya karşı bir süreliğine duyduğu itaati.. Gollum ikinci kitapta anlatıldığı haliyle neredeyse birebir sinemaya aktarılmış. Andy Serkis farkı diyor, saygıyla selamlıyorum 🙂

Bir detayı da belirtmekte fayda var, Faramir ve adamları Gollum’a şiddet uygulamıyorlar, öyle dövüp de ağzından laf alma gibi bir sahne kitapta yok. Faramir’in destekçisiyiz 😃

Entler kitapta Orta Dünya’daki en yaşlı ırklardan biri olarak anlatılıyor. Hatta trollerin de entlerin kötü bir kopyası olduğundan, ve entlerin trollerden çok daha güçlü olduklarından.

Bir de “huorn”lardan bahsediliyor, büyük oranda ağaçsılaşmış, vahşileşmiş olan bir ırktan. Huornlara entlerin çobanlık yaptığından, yani bir nevi ağaçgillerin koyunları sayılabilirler 😀 Miğfer Dibi Savaşı’nda ormana kaçan orkları haklayanlar da işte bu huornlar.

Theoden’in kararına benzer şekilde, aslında entler de filmdekinin aksine ent meclisinde kendileri gönüllü olarak Isengard’a hücum etmeye karar veriyorlar. Bunda Isengard yakınında yaşayan ve doğa kıyımına birebir maruz kalan entlerin de etkisi var. Bu bilgi filmde ise Ağaçsakal’ın Isengard yakınına hobbitler ile gittiğinde birebir yıkıma şahit olması ile verilmiş.